markcomp77 pisze:to ustrojstwo ma ze 20-30lat...

Nie myślał Kolega o czymś w rodzaju "peryskopu"? To taki zestaw pryzmatów, który przenosi widok z obu stron wiertła i składa obraz wjedną całość, przy czym obserwacja odbywa się na wprost - nie trzeba się pochylać. Można dołożyć kilka białych ledów, soczewkę i rzutować obraz na matówkę.
Wiertła widiowe łamią się przez raptowne wejście lub wyjście z materiału. Proponował bym obok dźwigni dołożyć prosty posuw półautomatyczny. Taki mały krokowiec z mimośrodem, sterowany z generatora z włącznikiem nożnym ewentualnie jakaś krańcówka.

Kolega mocuje uchwyt do osi z pomocą "robaczka". Osobiście zastosował bym tu ciasne pasowanie i montaż na gorąco bez wkręta, który wywołuje miejscowe niesymetryczne naprężenie materiału. Oczywiście jeśli cały uchwyt trzeba zmieniać to zastosował bym rozwiązanie podobne do mocowania wałków prowadnic ale w formie symetrycznej tj. dwa wkręty, uchwyt przecięty w połowie (w takim układzie naprężenia mocujące są symetryczne).
Tulejki są prawie wzorcowe a co najważniejsze nacięte w sześciu miejscach, a nie wczterech jak to robi spora część producentów wiertarek zabawkowych (mam jedną taką). Jedyna usterka, którą dostrzegam to brak stożka na całej długości tulejki. Niestety część walcowa nie będzie podlegała samocentrowaniu a wręcz przeciwnie, w związku z tym, że musi mieć mniejszą średnicę niż gniazdo. Profesjonalne mocowania są całostożkowe.
Jeszcze jedna sprawa. Wykończenie powierzchni stożkowej gniazda uchwytu powinno odbywać się po jego zamocowaniu w wiertarce.
Przydało by się jeszcze nacięcie pod klucz w obudowie oprawki.
Poza tym wszystko jest OK.