Bieżnie są gotowe, bieżemy je z prowadnic meblowych.
Zrobić trzeba "zielony element". Można wykonać go w formie dzielonej np. z pleksiglasu a do takiej operacji wystarczy dremelek i linijka. Nie musi udać się idealnie za pierwszym razem. Kiedy skończysz budować maszynkę wyfrezujesz sobie z poliamidu wzorcowe systemy zawracania kulek.

kejtu pisze:Jesli chodzi o prowadnice wewnetrzna ktora przymocowujemy do stolu jest troche trudniej poniewaz potrzebujemy plaskownik ...

Kolega idzie dobrym tropem. Słabość prowadnic meblowych wynika z tego, że część ruchoma wyjeżdża poza obrys części nieruchomej, powstaje dźwignia, która pogarsza i tak kiepską sztywność. Proponuję zastosować tradycyjny system oparty o wózki.
Prowadnica ze sklepu meblowego zawiera prawie wszystko do budowy amatorskiej prowadnicy liniowej. Brakuje kilkudziesięciu kulek łożyskowych i kawałka tworzywa sztucznego o długości przyszłego wózka i grubości nieco mniejszej niż szczelina między szynami.
Powiedzmy, że mamy szynę o długości 500mm. Z szyny wewnętrznej wycinamy odcinek o długości przyszłego wózka np. 100mm (bez blokad końcowych). Całość możemy teraz rozmontować. Cała sztuka polega na tym, by wymusić zamknięty obieg kulek wokół bieżni wewnętrznej szyny. W tym celu wykorzystamy kawałek tworzywa, w którym wyfrezujemy kanały. Będą one wychwytywać kulki, które przebyły bieżnię i ustawiały je w kolejce do powtórnego przejazdu. W zasadzie to wszystko. Kulek należy włożyć tyle by jednej brakowało w obiegu. Na prostoliniowym odcinku powrotu kulek można zastosować odcinki metalowej lub plastikowej rurki o odpowiedniej średnicy (będzie mniej pracy ręcznej z kanałami).
Na rysunku połowa przekroju proponowanej przeróbki.