pukury pisze:witam.
tak sobie myślę że przy zgrzewaniu ogniw elektrody muszą być " dokładane " nieco sprytniej .
cały prąd nie może chyba płynąć przez ogniwo .
pozdrawiam .

Obie elektrody + i - przykładamy od strony zgrzewanej blaszki, tak więc prąd przepływa praktycznie tylko przez nią. Ogniwo nie "weźmie" ani mA.

pukury pisze: chodziło o lutowanie na srebro oprawek do okularów .
ale temat jakoś ucichł
pomysł opierał się na czymś na kształt inwertera do spawarki .

Do lutowania oprawek na twardo stosuje się pętle indukcyjne. Działają jak mikroskopijny piec indukcyjny ale do lutowania akumulatorów nie nadają się ze względu na zbyt dużą ilość ciepła. Zgrzewarka do aku robi cztery lub więcej malutkich punktów, przez co obudowa praktycznie pochłoni całe ciepło bez wyraźniego nagrzewania.
Też mam lutowane pakiety Ni-Cd i Ni-MH w modelach ale niestety po pewnym czasie puszcza jakiś zaworek. Temperatura grota musi być wysoka, żeby wykonać lut w możliwie krótkim czasie. Chcąc - niechcąc miejscowo temperatura musi wzrosnąć do ok. 250st.C bo inaczej lut się nie roztopi a to jest zguba dla aku. Jeśli cele mają fabryczne blaszki do lutowania to inna bajka.

martazd pisze:energie zgrzewania dobierałem poprzez regulace napiecia na kondensatorach ( pakiet ok 100 000 uf)

Metoda idzie w dobrą stronę ale przewody doprowadzające prąd do elektrod muszą być znacznie grubsze, przynajmniej 10mm2. Chodzi o to, by miejsce największej oporności pętli zasilającej wypadło w miejscu styku elektrody z taśmą akumulatora. Kondensator nie jest najlepszym źródłem prądu do zgrzewania, gdyż początkowe napięcie będzie miało tendencję do przepalania. Można próbować ale z niskim napięciem ładowania, najwyżej 5V. Kondensatory też nie mogą być zwykłe, potrzebne są o małej oporności szeregowej ESR. Na koniec dodam, że prawdziwe zgrzewarki włączają prąd dopiero po dociśnięciu elementów zgrzewanych.