pitsa pisze:Załóżmy, że mamy gotową suwmiarkę lub liniał za 77zł z http://www.uni-max.com.pl/cyfrowy-pomia ... rsztatowe/

Po pierwsze to tam podają ceny bez VAT.

Po drugie to wszystko jest fajnie dopóki do pomiaru mamy 150 mm.
Przy metrze długości robi się to bardzo nieopłacalne.
Metrowa "suwmiarka" kosztuje dokładnie tyle co metrowy enkoder liniowy.
Dokładność tych przyrządów różni się o rząd wielkości.
Dodatkowo enkoder liniowy to przecież enkoder, można go użyć w zamkniętej pętli z serwosilnikiem, a "suwmiarka" nadaje się tylko do tego żeby przeczytać sobie cyferki z wyświetlacza.
Panele odczytowe do enkoderów są kosmicznie drogie, ale własnoręczne wykonanie może zamknąć się w kilkunastu złotych, albo w kilkudziesięciu jeśli cyfry mają mieć po 10 cm.
Można też enkodery czytać przy użyciu komputera PC przez port LPT.
Żeby uzyskać pomiary przy rozsądnych prędkościach potrzeba dodatkowo czterech układów scalonych po złotówce za sztukę.
Korzystając z gotowego programu pod DOS można użyć zabytkowego komputera, np. laptopa za kilkadziesiąt złotych.
Program i informacje można znaleźć TUTAJ

Z rzeczy tanich są paski enkoderowe do drukarek na Ebay, już od trzydziestu złotych za niecałe dwa metry, enkodery do tych pasków tez w podobnej cenie.
To są paski 150 LPI, czyli przy odczycie kwadraturowym 600 pozycji na cal, czyli teoretyczna dokładność około 0,04 mm.
W praktyce może być gorzej, bo to w końcu pasek z tworzywa.
Ale do wielu pomiarów taka dokładność jest wystarczająca.

.

Wracając do tematu, to się wreszcie zebrałem i złożyłem układ dwukanałowy.
Podłączyłem pod analizator stanów logicznych i pokręcałem silnik wkrętarką.
Jest dokładnie tak, jak się spodziewałem.
Powyżej pewnych minimalnych obrotów dostajemy piękną kwadraturę, poniżej ciag impulsów z którego nic się nie da wywnioskować.
Planuję ten układ zastosować jako enkoder wrzeciona tokarki.
Tam obroty nie zmieniają się gwałtownie, a ewentualny błąd koryguje impuls indeksowy.
Jako liniał to nie zda egzaminu.

.

Panowie, nie kombinujcie.

Uzwojenie silnika ma oporność rzędu omów, wejście jest praktycznie zwarte.
Nie potrzeba psuć układu rozbudowując go o niepotrzebne elementy.

.

pitsa pisze:Mogę odpowiedzieć:

1. "nie robi się na Arduino za stówkę, tylko na AT89S2051 za trzy złote"

Aby opłacalne było zrobić to na tym za 3złote trzeba zmieścić się w krótszym czasie niż kilkanaście godzin.

A miałem Ci napisać, ale jakoś wyleciało z głowy ...
Otóż AT89S2051 to procesor rodziny 51, a zaprogramować go można nawet kilkoma kabelkami podłączonymi do portu LPT komputera.
Są na to miliony gotowych aplikacji, bibliotek itd, bo to przemysłowy standard od bardzo wielu lat.
Oprócz asemblera, który wcale nie gryzie jest Bascom, który podobno nawet szympans jest w stanie opanować, sdcc i wiele innych narzędzi.
Nauczyć się i tak czegoś musisz, ale potem te kilkadziesiąt złotych na sztuce robi już różnicę.

Wiesz dlaczego zrobiłem enkoder z krokowca ?
Stać mnie na profesjonalne urządzenie za kilkaset złotych, ale na dziesięć takich urządzeń już nie bardzo.

.

pitsa pisze:W drukarkach są takie co mają cewki o dużej oporności (cieńszy drut i więcej zwojów) i podczas obrotu będzie indukował wyższe napięcie. Silnik drukarkowy będzie miał więc większą czułość.

Już Ci pisałem, że mi silnik wygenerował 250V, a obroty wcale nie były ekstremalne.
Takie napięcie jest już niebezpieczne dla samego silnika.

Natomiast problem czułości rozwiązuje doskonale sprzęgło podatne.
Ja zastosowałem kawałek wężyka do tlenu, ale może być i inna elastyczna rurka.
Opory mechaniczne od pola magnetycznego powodują że silnik będzie pykał niezależnie od prędkości obrotowej po drugiej stronie sprzęgła.
Po prostu jak siła skręcająca sprzęgło przekroczy pewną wartość, to wirnik przeskoczy do następnego stabilnego położenia.

.

markcomp77 pisze:wartość rezystoów nie ma istotnego znaczenia...

No właśnie ma.
Na oporniku pomiędzy wejściami LM358 powinno się odkładać jakieś 0,3V.
Wtedy układ jest odporny na zakłócenia i ma dużą czułość.
Jak będzie ponad wolt, to układ nie zadziała nigdy ...

.

Nie podobają mi się te schematy.
U mnie wygląda to tak :

Nie pamiętam w tej chwili jakie wartości oporników dałem, jak potrzeba to sprawdzę.
Wzmacniacz to LM358, zasilanie 5V.

.

Po pierwsze silnik 200 kroków/obr daje 50 imp/obr.
Czasem to wystarczy.
Po drugie indukują się wariackie napięcia.
Chciałem wykorzystać taki walający się silniczek 24V/0,21A i dostałem 250V (!!!) przy 2800 obr/min.
Po trzecie krokowiec przy małej prędkości zapewne nie wygeneruje poprawnego przebiegu kwadraturowego.
Jednak transoptory pracują też statycznie, prądnica tylko dynamicznie.

Co do konkretów, to zrobiłem coś w rodzaju podzielnicy do frezarki "Zosia".
Ma to nacinać ślimacznice.
Na wrzecionie jest zamontowany jako enkoder krokowiec NEMA17, nominalnie 3,7V/1,2A.
Przy najniższych obrotach (440?) daje 6V przy najwyższych ponad 30V.
Silnik pracuje na rezystor i przeciwrównoległe diody prostownicze.
Na diodach jest max ponizej wolta, to napięcie idzie na komparator, akurat ja użyłem LM358 z otwartą pętlą sprzężenia zwrotnego, bo mam takie wzmacniacze operacyjne na stanie.
Komparator zasilam z 5V, więc wyjście idzie bez żadnych kombinacji do chińskiego sterownika na TB6560.
Układ działa rewelacyjnie.

Problem polega na tym, że ja mam w miarę stałe obroty i tylko robię synchronizację dwóch osi.
To coś jak nacinanie gwintu na tokarce.
Ty chcesz odczytywać położenie przy zmiennej prędkości i kierunku, a tutaj krokowiec może się nie sprawdzić.

A tak w ogóle, to takich rzeczy nie robi się na Arduino za stówkę, tylko na AT89S2051 za trzy złote ...

.