Jestem świeżo po studiach z wykształcenia inż. spawalnik, na studiach ciężko pracowałem i dobrze się uczyłem i zauważyłem jedno, że jeśli jesteś obrotny na studiach to oferty pracy sam będziesz dostawał. A więc praca jest! jednak to nie wszystko.
Ostatnio kolega był na rozmowie kwalifikacyjnej w firmie zajmującej się obróbką cieplną, kiedy powiedział, że chciałby dostać 2000 na rękę pani go wyśmiała i powiedziała, że się nie dogadają. Realia polskie rzeczywiście są straszne jeśli chodzi o zarobki.
Przynajmniej mnie jako absolwenta wyższych studiów przerażają. Wiem z doświadczenia, że są ludzie, którym marzy się praca w korporacjach i dziesięcioletnia walka o awanse, można ale po co? Przez chwile pracowałem w dużej korporacji w przemyśle automotive i zacząłem zastanawiać się ile ja zarabiam a ile firma zarabia przez moją pracę. Dlatego postanowiłem sam zarabiać na siebie i stworzyć coś swojego. Ciężko jak cholewcia ale spróbować zawsze warto.

Jeśli chodzi o prace za granicą, fakt faktem, że zarabia się dużo więcej ale trzeba też wspomnieć, że tam życie jest dużo droższe od naszego a przede wszystkim często jesteś tam sam. I tutaj pojawia się pytanie, czy żyjesz żeby pracować czy pracować żeby żyć? Odnoszę wrażenie, że w Polsce ludzie nie szanują pracy drugiej osoby, stąd też tak niskie zarobki.

Trochę samolubne przemyślenia ale szczere.