pitsa pisze:Na stare wyliczenia i ekstremalne przypadki ("woda się zagotowuje") nie ma co zwracać uwagi.

Proponuję zainstalować u siebie chociaż jeden kolektor (nie musi być próżniowy, starczy zwykły płaski), w czerwcu odłączyć z zasilania pompę obiegową i posłuchać co się dzieje w panelu. Glikol ma temperaturę wrzenia 198°C jakby co.

Kolektory słoneczne są niskotemperaturowym źródłem ciepła, więc taki tryb pracy (wysoka temperatura na wyjściu) spowoduje, że uzysk energii z całej instalacji będzie niewielki. Dlatego instalacje projektuje się tak aby temperatura na wyjściu paneli była stosunkowo nieduża - zapewnia to pompa obiegowa i sterownik. Oczywiście zagotowanie wody (no nie mówimy znowu o bulgocząej kipieli, ale tak 90-95°C) nie jest ani ekstremalnym przypadkiem ani nawet wielkim problemem (w szczycie sezonu), chociaż wymagałoby albo specyficznego dostrojenia układu regulacji albo wykonaniu układu samoregulującego się (czyli z obiegiem grawitacyjnym). Doskonale skąd inąd obrazuje jaka moc jest tak naprawdę ukryta w energii słonecznej.

W klasycznym układzie (czyli pompa + sterownik) zasilanie grzejników z kolektorów nie będzie miało większego sensu (grzejniki potrzebują wysokiej temperatury na wejściu). Podobnie CWU będzie tak naprawdę dobrze nagrzana tylko w szczycie sezonu. Instalację taką najlepiej wykorzystać jako wspomaganie właściwego źródła ciepła bądź np. zasilanie ogrzewania podłogowego (niska temperatura na wejściu).

Co do aktualności wyliczeń - metoda Czochralskiego jeszcze nie prędko będzie w zasięgu przeciętnego przedsiębiorcy - a zrobienie dobrego kolekora jak najbardziej - co się niestety przekłada na to, że wykorzystywanie paneli fotowoltaicznych jako źródła energii jest i długo będzie kompletną mrzonką.

@Agent - Panele fotowoltaiczne niestety nie są wieczne - dotyczy to zwłaszcza paneli polikrystalicznych - niejednorodna struktura materiału powoduje nierównomierny rozkład potencjałów w ogniwie a w konsekwencji tego przepływ prądu wstecznego, nagrzewanie się i powolną degradację półprzewodnika. Podobnie w przypadku "hot-spotów" (zabrudzenia) Także niestety nie jest to instalacja bezserwisowa ani długowieczna.

Zobacz taki program: http://www.pvsyst.com/en/.

Można w nim zrobić dość dobrą symulację pracy takich ogniw, z uwzględnieniem szerokości geograficznej, kąta nachylenia, przeszkód terenowych a nawet konkretnego typu ogniwa, inwertera itp. Program podaje też przybliżony koszt wykonania instalacji.

Nie wiem jak teraz, ale pięć lat temu taka inwestycja nie miała jakiejkolwiek racji bytu (cena paneli). No chyba, że ze sporą dotacją, to owszem. Ostatnio Chińczycy zalewają rynek tanimi ogniwami, ale dobre monokryształy i tak trochę kosztują.

Panel fotowoltaiczny nigdy nie osiągnie mocy maksymalnej (chyba, że będzie skąpany w ciekłym azocie i idealnie prostopadle naświetlony przez cały dzień). Jak przeciętnie, w sezonie, uzyskasz 30-40% mocy maksymalnej, to już będzie sukces.

To co oferuje ten sprzedawca, to jakiś panel polikrystaliczny - bardzo mała sprawność, marne szanse na sensowne osiągi.

Jeżeli chcesz mieć na prawdę efektywne źródło ciepła, to wybierz zwykłe płaskie kolektory słoneczne. Kolektor 2m^2 w czerwcu-lipcu potrafi zagotować wodę w dobrze zaizolowanym zasobniku 150l. Jeżeli nie chcesz pompek itp., to instalację można wykonać w układzie grawitacyjnym (ja u siebie robię eksperymenty z takim układem - zdaje to egzamin, chociaż parę błędów jeszcze muszę poprawić).