Są 3 warunki. W trzecim wychodzi ci moment bezwładności całego słupa, który składa się z rozstawionych dwóch ceowników. Ten układ dwóch ceowników ma oś która położoną w przekroju słupa która idzie w połowie między nimi- równoległa do środników ceowników, nie przecina żednego z nich. Moment bezwładności który ci wyjdzie w 3 waronku jest względejm tej osi. Jego połowa to moment bezwładności jednego ceownika wzgl tej osi. Twierdzeniem steinera przechodziśz na inna oś- przechodzącą przez srodek ciężkości ceownika, bo ten ci jest potrzebny do skorzystania z tablic profili. Będzie on mniejszy rzecz jasna od połowy obliczonego włąśnie o pole powierzcni razy odległość do kwadratu. Odległość o której pisze to odległość tych osi, czyli osi y ceownika i osi przekroju złożonego z dwóch ceowników, a nie wysokość słupa . Do policzenia takiego niezbędne jest pole ceownika, którego nie znasz. Dlatego takimi metodami jak widac policzyć się nie da. Musisz przyjąc jakiś ceownik i sprawdzać, czy jego nośnośc będzie odpowiednia. To nas zbliza do obliczeń normowych. Od początku cisnę żeby liczyć jak w normie, nie bez kozery. Takie zagadnienia mają za dużo niewiadomych, stąd potrzeba zakładania na wstępie wielkości elementów a potem ich sprawdzania, bo to jest jedyna metoda na radzenie sobie z problemem wielu niewiadomych zależnych wzajemnie. Właśnie na taki moment się natknąłeś- potrzebujesz pole elementu, którego nie znasz.

Nie wiem skąd wziąłeś, że Lo= 2,5+ 0,83. Ma być 2,5. Lw= 0.699x2,5m. Moment bezwładności wyliczony dzielisz na pół i to zrobiłeś, tylko wynik, ze względu na złą długość wyboczeniową miałeś zły....bedzie to moment bezwładności pojedynczego ceownika po osi mniejszej sztywności. Ale tu jest jeszcze ważna rzecz o której zapomniałem wczesniej. ten podzielony moment bezwładności jest względem osi idącej przez środek słupa. Zeby uzyskać moment bezwładności samego ceownika, trzeba skorzystać jeszcze z twierdzenia Steinera zatem Iceownika= poł Iwyliczonego - pole ceownikax odległość do kwadratu. I masz problem, bo pola nie znasz. Dlatego obliczenia normowe polegają na wstępnym zakładania przekroju o znanych parametrach, a potem sprawdzaniu jego nośności.
No ale może dasz radę i porównasz go z tym co ci wyszedł z odcinka międz przewiązkami i wybierzesz większy z tych dwóch. W tablicach profili to jest Jy. Weźmiesz sobie też obliczony z warunku na wyboczenie przód tył- w tablicach profili to jest Jx.
Masz więc dwa parametry: minimalne momenty bezwłądności ceownika względem dwóch osi. Z tablic dobierzesz pierwszy taki ceownik, żeby jego momenty bezwładności dla każdej odpowiednio osi były większe. Pewnie wystarczy C35 i sprubuj go założyć i sprawdzić mając jego parametry, czy spełni ci warunek z pkt.3 korzystając z twierdzenia steinera.
A zę to trudne...jakby było łatwe to nie potrzebaby studiów i jeszcze uprawnień budowlanych, żeby projektować

Lewa strona obliczeń ok. prawa nie, bo dla przewiązki miałeś wziąć µ=1. µ=699 będzie właściwe dla wyboczenia całego słupa na boki (cała siła i zsumowane momenty bezwładności obu prętów na ten kierunek), zatem moment bezwładności pojedynczego pręta będzie połową tego co ci wyjdzie. Uwaga wartości liczbowych nie sprawdzam! jest jeszcze jedna ważna rzecz: te obliczenia nawet jak poprawnie je przeprowadzisz to jest czysta teoria, nawet nie wiadomo jak działa ta podpora u góry i tu ostrzegam, ze może być inaczej ze wspołczynnikami dł. wyboczeniowej. Prawidłowa metodyka- wg. normy którą ci polecam jest np tu: http://www.ib.uz.zgora.pl/~jmarcino/slup.pdf Jak widzisz nie takie to liczenie z prostego wzorku

Pisałem w uproszczeniu, w rzeczywistości jest jeszcze wspołcz. korekcyjny- napisałem powyżej. Tak się zastanawiam i ta górna podpora jednak dla małych kątów ma niezablokowany obrót na boki. Przyjmij µ=0,699. Przód-tył µ=2- z wątpliwościami o których już pisałem.

Trochę nie do końca. Pisałem już, że długości wyboczeniowe zależą od warunków podparcia:


lw=µlo

dla całego słupa na boki masz więc µ=0,5, w kierunku przód tył moim zdaniem góra w ogóle nie jest blokowana, więc µ=2. Z przewiązkami już nie jest tak prosto, to liczy się metodami normowymi, ale widzę, że do normy nie chcesz zajrzeć. Możesz wstępnie przyjąć dlaq odcinka miedzy przewiązkami µ=1 to będziesz po bezpiecznej stronie,

Wzór na wyboczenie jest ten sam, tylko 4 razy trzeba go zastosowac. A to dlatego, że słup jako całość i kazdy z jego elementów ma możliwość wyboczenia się w dwóch kierunkach, co prowadzi nas do:

I. Sprawdzenia wyboczenia elementów gałęzi słupa.
1. po pierwsze nalezy przyjąć, że w każdą galąż słupa idzie połowa siły ociążającej
2. potem dla takiego obciążenia zajmujesz się pojedynczym ceownikiem, który po osi z większym momentem bezwładności ma długość wyboczeniową równą całej wysokości słupa, a po osi z mniejszym momentem bezwładności ma dlugośc wyboczeniową podzieloną na 3 części przewiązkami co doprowadzi cię do obliczenia jednego z dwóch takich samych ceowników biorąc pod uwagę możliwość jego wyboczenia jako części słupa. (dwa warunki bo dwa kierunki wyboczenia- każdemu odpowiada inny moment bezwładności i odpowiednia długość wyboczeniowa)
II. Sprawdzenia wyboczenia słupa jako całości

Traktujesz słup jako całość, wyboczenie liczysz dla całego obciążenia i sumarycznych momentów bezwładności obu ceowników w danym kierunku, a długość wyboczeniową stanowi całość wysokości słupa dla obu kierunków i odpowiadających im momentów bezwładności. (znowu dwa warunki, bo wprawdzie długość wyboczeniowa jest jedna, ale różne są momenty bezwładności)

III ze wszystkich tych 4 warunków wybierasz najniekorzystniejszy tzn wymagający zastosowania największego ceownika. De facto dwa z warunków (dotyczące wyboczenia całości słupa i każdego z ceowników do przodu/tyłu) są tożsame, więc tak naprawdę są 3 warunki do sprawdzenia- bo przy tej samej długości wyboczeniowej pół siły i moment bezwładności jednego ceownika da te same wyniki co cała siła i zsumowane na dany kierunek momenty bezwładności obu ceowników.]


Zauważ też, że masz do czynienia z różnymi warunkami podparcia w różnych przypadkach, (podpory słupa, przewiązki) co z kolei ma wpływ na przyjęcie długości wyboczeniowych. Ciekawie zachowuje się górne podparcie słupa- na boki jak utwierdzenie przesuwne w pionie, a w kierunku przód tył jako albo przegub, albo w ogóle brak podparcia! (musisz się dowiedzieć od autora tego zadania jak potraktować to podparcie w kierunku przód-tył, bo ze schematu ciężko wyrokować) A jakie to ma znaczenie popatrz np tu: http://www.matthewz.republika.pl/wyt19.htm

Własciwy sposób liczenia zawierający współczynniki bezpieczeństa jest w rozdziale 4 normy PN-90/B-03200. Zwróć uwagę, ze długości wyboczeniowe są różne w dwóch kierunkach, więc jednym wzorem tego nie załatwisz.