Nawet nie sprawdzam bo podam ci banalny sposób policzenia:
Moment bezwładności takiego bwuteownika liczy się bez poptrzeby używania twierdzenia Steinera jako moment bezwładności dużego prostokąta (opisanego na dwuteowniku) minus dwa małe (te z boku które pomniejszają moment bezwładności tego pierwszego) a w praktyce jeden o dwa razy większym boku poziomym czyli:
20*36³/12-18*28³/12=44832cm4 -zatem wynik masz dobry
Wskażnik też masz dobrze policzony.
A zadaniem inżyniera jest też znajdowanie z wielu możliwych tych najprostszych dróg wiodących do rozwiązania problemu. Zobacz jaki mój sposób policzenia momentu bezwładności jest prosty w porównaniu z twoim!

mechanizatron pisze:Czy w tym zadaniu do czegos jeszcze powinienem uzyc wyznaczane na belce sily tnace?

Obliczenia nośności belek dwuteowych stalowych na zginanie ze ścinaniem prowadzi się wg. algorytmu określonego we wzorach nr 45 i 46 normy PN-90/B-03200. W tym przekroju gdzie masz Mmax bierzesz odpowiadającą mu siłę poprzeczną. Ale wątpię by w tym zadanku ktoś tego od ciebie wymagał.
Jak uwzględniasz tylko naprężenia od zginania- czyli momentu, to bierzesz M max po prostu, czyli w pkt3 - jak mówisz, że tam masz największy moment.
Jak zginanie ze ścinaniem (czyli z uwzględnieniem siły poprzecznej), to trza sprawdzić w pkt.3 i oprócz tego dodatkowo w obu podporach. Te trzy miejsca to twoje przekroje niebezpieczne.

Siły przekrojowe liczysz tak samo. Jak oprócz samego faktu, ze jest to dwuteownik, wiesz jeszcze jaki to dwutewnik (wymiary i materiał) to możesz dodatkowo uwzględnić jego ciężar własny jako obciążenie równomiernie rozłożone na całej długości belki. Przekroje niebezpieczne z reguły są tam gdzie występuję maksymalne wartości sił przekrojowych, tzn maksymalny moment, maksymalna siła poprzeczna, podłużna. Tam z reguły (w nieskomplikowanych belkach) prowadzi się potem obliczenia wytrzymałościowe. Ponadto miejscami szczególnej troski są te, gdzie siły przekrojowe zmieniają się skokowo- tzn są to punkty przyłożenia sił do belki, podpory- w nich belka musi byc odpowiednio zaprojektowana, by te siły niejako przyjąć w siebie