Michał
Wystarczy że użyjesz wywołania cyklu wymiany narzędzia aby ustawić wartość pod adresem #100 na 90 (lub 91 - w zależności od systemu wymiarowania z którego korzystasz).

Da się wpisać ile razy maszyna ma powtórzyć program. Wystarczy program główny wrzucić jako podprogram, czyli zamiast na końcu M30 musi być M99, i tworzysz krótki program nad głównym, który go będzie wywoływał. Przykładowo: W powyższym przypadku Program główny, cokolwiek by tam nie było, zostanie wywołany 10 razy. Jest również możliwość zagnieżdżeń pętli, czyli jeśli program główny korzysta z podprogramów, to nic nie szkodzi, program powinien wykonać się poprawnie. O ile dobrze pamiętam to jest możliwość zagnieżdżenia podprogramów do trzech poziomów wgłąb - też dobrze jest się tego nauczyć i umieć wykorzystać, przydatna rzecz znacznie skracająca w niektórych przypadkach rozbudowane programy.

Zawsze możesz mieć wywołanie w programie jakiegoś narzędzia (korzystając z wymienionej funkcji M6), a zamiast pod zmienną #100, możesz wrzucić sobie licznik na przykład pod #101 (lub każdy inny wolny). Do tej pory nie spotkałem się jeszcze z sytuacją w której wbudowane cykle maszynowe korzystają z innej zmiennej niż #100.

PrzemoVW
Jeśli działa Ci #3901 i #3902, to masz problem rozwiązany. Do powyższego przykładowego kodu, wstawiasz dodatkowo do programu wywołującego program główny linijkę: Następnie wywołujesz program, w którym na jego końcu (zaraz przed M99) wpisujesz instrukcję: I w tym przypadku po osiągnięciu 10 sztuk wyświetli się komunikat, że wymagana ilość sztuk została osiągnięta.

Pozdrawiam
inż. Mateusz

Michał Twój problem polega na tym że w trakcie wykonywania podprogramu robisz wymianę narzędzi. Podczas wymiany (nie wiem czy jest dla ciebie widoczny cykl wymiany narzędzia) pod #100 (czyli zmienną dostępną dla użytkownika) zapisywana jest wartość spod adresu #4003 (adres zmiennej systemowej - jedynie do odczytu przez użytkownika -, pod tym adresem znajduje się wartość kodu G odpowiedzialnego za ustalenie interpolacji narzędzia względem współrzędnych absolutnych, bądź inkrementalnie - G90 lub G91). Korzystasz w swoim programie z pierwszego sposobu, a podczas wymiany narzędzia zjazd na punkty referencyjne (zazwyczaj tylko pozycja Z) odbywa się przy użyciu kodu G91. Aby zachować zgodność programu użytkownika, podczas wywołania cyklu wymiany narzędzia jest odczytywany kod G z którego korzysta użytkownik, zapisany zostaje pod adresem #100 (w tym momencie ten adres zostaje nadpisany, w Twoim wypadku przyjmuje wartość 90, bo korzystasz z G90), następnie w cyklu następuje zmiana na G91 aby wyjechać w osi Z na pozycję referencyjną do wymiany narzędzia, i na koniec ponownie ustawiany jest typ wymiarowania zapisany pod adresem #100. To dlatego cały czas wartość ta zmienia Ci się z 90 na 91. Po wymianie narzędzia pod adresem #100 zapisuje się wartość 90, na koniec wykonywanego podprogramu wartość jest zwiększana na 91 (#100 = #100 + 1), i przy ponownym wykonywaniu podprogramu gdy znów następuje wymiana narzędzia wartość znajdująca się pod adresem #100 ustawiana jest ponownie na 90.

Uff... Trochę się rozpisałem, ale mam nadzieję że teraz wszystko stało się jasne dlaczego tak się dzieje.

Jeśli masz na ekranie głównym wypisaną ilość sztuk, to warto spróbować z #3901. Użytkownika ma możliwość odczytu wartości spod tego adresu, jak i zapisu wartości pod ten adres. Czyli jak pisałem wcześniej użycie kodu: "#3901 = #3901 + 1" powinno zwiększyć ilość wykonanych sztuk w systemie, czyli na ekranie ich ilość powinna ulec zmianie. Sprawdziłem u siebie na sterowniku Oi-MC, działa jak należy.

U mnie wygląda to tak:

Na czerwono zaznaczyłem wypisaną systemową wartość ilości wykonanych sztuk, na niebiesko kod który powoduje zwiększenie licznika. W powyższym przypadku ilość zwiększa się o dwa, pierwszy raz przez inkrementację licznika zmiennej systemowej #3901, drugi raz po zakończeniu programu, czyli po M30. Jeśli wykonywany by był podprogram kod zadziałał by zgodnie z założeniem.

Pozdrawiam
inż. Mateusz

// Edit:
Fotka zaktualizowana.

Jest tak ponieważ numery od #1000 wzwyż są zarezerwowane przez system. Niektóre można tylko odczytywać, niektóre można nadpisywać.
Przykładowo pod #13000 można odczytać promień narzędzia z tablicy narzędzi, pod #5003 znajduje się aktualna wysokość narzędzia w osi Z, w okolicach #4100 można odczytać jaki jest numer narzędzia pod adresem "T", itd...

Możliwości są bardzo duże, można całkiem niezłe rzeczy porobić, kwestia tylko dobrego pomysłu.

PrzemoVW pisze:Dzieki bardzo dziala mi 3901 i 3902 .... ale w marko liscie mam zakres tylko do 999 .

Nie masz na głównym ekranie ilości wykonanych sztuk? Jeśli tak to nie zmienia się po wykonaniu instrukcji: "3901 = 3901 + 1"?

U mnie na Oi-MC jest jeszcze coś takiego jak #3901 i #3902. Ten pierwszy odpowiada za rzeczywistą ilość sztuk, drugi za żądaną. W tym wypadku przy zapisie: powinna Ci się zwiększyć ilość sztuk na ekranie głównym.

Jeśli tak się nie stanie, możesz pokombinować trochę inaczej. Niech #100 będzie ilością sztuk zrobionych, a #101 ilością sztuk które chcesz zrobić.
Czyli przykładowo: Do #100 dodajesz 1, czyli tak jak powyżej napisałeś.
Następnie sprawdzasz warunek: *wytłumaczenie powyższej linii: Jeśli #100 jest równe #101 (czyli ilość sztuk wykonanych jest równa ilości sztuk ile należało zrobić), to przeskocz program do etykiety N46.

Po tej etykiecie możesz wpisać makro z komunikatem dla użytkownika, jest ono pod numerem #3006, po nim wpisujesz 1 i wiadomość. O ile dobrze pamiętam wygląda to tak: U mnie na maszynie dostęp do zmiennych makropolecenia znajduje się pod Klawiszem "Offset", następnie należy użyć softkey'a w prawo aby przeskoczyć stronę, i nad pierwszym softkey'em pojawia się napis "Makro", klikając ten przycisk wyświetlają się wartości zmiennych. Jeśli natomiast nie chce Ci się zaglądać do tej tablicy, możesz spróbować wykorzystać któryś z powyższych sposobów.

Pozdrawiam

Wartości z #100 nie są trwale zapisywane. Najlepiej wrzuć sobie pod zmienną #500+, nawet przy braku zasilania wartość pozostaje zapisana.

Co do opcji stop po zrobieniu 10 sztuk, to tak jak kolega wyżej wspomniał albo ustawiasz ilość powtórzeń na 10, albo bawisz się dalej z Makro.
Ja napisałem coś w tym stylu, przy frezowaniu głębokiego otworu, że co kilka przejść w osi Z narzędzie wyjeżdżało mi do góry ponad materiał, odjeżdżało od niego w osiach X i Y, załączał się stop (M00), wydmuchiwałem wióry żeby się nie zakleszczyły, po ponownym uruchomieniu narzędzie wracało na swoją pozycję, zjeżdżało w osi Z na punk w którym poprzednio zakończyło frezowanie, i ponownie spiralnie frezowało kolejne kilka poziomów w osi Z.
Makro daje bardzo duże możliwości, tylko trzeba mieć trochę wyobraźni.