IMPULS3 pisze:

MlKl pisze:Przechodząc na emeryturę automatycznie stajesz się cwaniakiem, żerującym na pracy innych.

O ile ze sporą częścią Twojego rozumowania sie zgodzę to z tym zdaniem kategorycznie nie.
Emeryt to nie cwaniak a często spracowany człowiek który sumiennie robił co mu kazano. A emerytura mu się po prostu należy a jak nie to to co nazywane jest państwem jest niepotrzebne. Oczywiście to utopijna myśl z wielu powodów.

Tyle, że tak brzmi nieprzyjemna prawda. Twoje składki nie są w nic inwestowane, idą natychmiast do beneficjentów systemu. Gdy Otto Bismarck wprowadzał ten system, przeciętny pracownik nie dożywał emerytury. Składkowiczów było dużo, beneficjentów mało. Przy takich założeniach ten system miał sens - to był rodzaj ubezpieczenia na ponadprzeciętną długość życia. Dziś zaczyna być więcej beneficjentów niż chętnych do płacenia składek. Składka w wysokości 50% przed opodatkowaniem nie wystarcza na zaspokojenie potrzeb, trzeba dokładać z innych środków. Te środki też się nie biorą z powietrza - państwo musi je zabrać aktualnie pracującym.

Taki już urok demokracji menelskiej, jaką sobie zafundowaliśmy. Większość społeczeństwa stanowią nieroby i menele - i to oni wybierają sobie dogodną władzę. Czyli taką, która odbierze pracowitym i zaradnym, i rozda swojemu elektoratowi.

Państwo nie ma żadnych innych pieniędzy, poza tymi, które owym pracowitym i zaradnym zabiera. Na dziś jest to ok 80-90 procent wypracowanych przez pracowitych i zaradnych środków. Doszliśmy do granicy wytrzymałości materiału - niewolnik w starożytności miał prawo zachować dla siebie jedna dziesiątą wypracowanego zysku...

Prognozy demograficzne są nieubłagane - za kilkadziesiąt lat będzie za mało pracujących, żeby utrzymać rzeszę nierobów.

Dopóki pracujesz, jesteś jeleniem, utrzymującym tych, którzy pracować już nie muszą. Przechodząc na emeryturę automatycznie stajesz się cwaniakiem, żerującym na pracy innych. Natura powoduje, że chętnych do życia na czyjś koszt przybywa, a zaczyna brakować jeleni.

Moi drodzy - nigdzie na świecie nie ma lekko. I owszem - w krajach, które się już dorobiły, jest lżej. Oni mieli dużo więcej czasu na wypracowanie metod współżycia władzy z obywatelami.

My się dopiero dorabiamy, i uczymy się życia w demokracji. Budujemy ją od podstaw.

Własny dobrobyt zależy tylko i wyłącznie od człowieka. Nie zapewni mu go ani rząd, ani partia czy inny kościół. Oczywiście - jak się jest w rządzie, partii, albo księdzem/pastorem/rabiem, to się z tego czerpie zyski.

Ale szary człowiek musi działać w świecie zastanym, i wykorzystywać wszelkie stwarzane przezeń możliwości.

Problem w tym, że dziś każdemu nierobowi i leniowi wydaje się, że należy mu się życie milionera. A jak okazuje się, że niestety nie, to zaraz pluje na państwo, władzę, ustrój.

Cholera, widać żyjemy w innych krajach, albo w rzeczywistościach alternatywnych...

W normalnym kraju firma albo przynosi dochód, albo upada. Bardzo bogate kraje mogą sobie pozwolić na dotowanie wybranych gałęzi przemysłu, albo zakładów. Polska nie była bogata nigdy.

Sądząc z nicka PRL pamiętasz głównie z tego, co w telewizji pokazali. Ale ostatnich 20 lat to ty spędziłeś chyba w piwnicy...

Nie da się w dwadzieścia lat nadgonić wieków niewoli. Ale nie musimy się wstydzić tego, co się udało osiągnąć przez te 20 lat.

Nie było pieniędzy, żeby te dziewiętnastowieczne często fabryki unowocześnić na tyle, żeby mogły konkurować z zachodnimi. Nie było pieniędzy na utrzymanie kilkakrotnie za dużego zatrudnienia - w stosunku do potrzeb i wydajności oczywiście.

Często jedyną możliwością restrukturyzacji zatrudnienia była właśnie upadłość.

Jedynym "własnym" samochodem produkowanym w Polsce była Syrena. Tarpan miał silnik fiata albo pobiedy. Polonez podobnie.

Nie da się zadekretować powstania wysoko rozwiniętego przemysłu - trzeba mu stworzyć odpowiednie warunki, i poczekać, aż powstanie. Tymczasem zamiast tworzyć warunki do powstawania przemysłu nasze państwo intensywnie stara się ud***ć każdego przedsiębiorcę...