Toć to żaden problem przewiercić oś silnika, jeżeli będzie on jednocześnie wrzeciennikiem.

Kolejność robót: zrobić zabierak pod uchwyt, osadzić posuw wzdłużny i konik. Ustawić konik w osi silnika, wiertło lufowe w konik i wio. Silnik powinien mieć ok 3 kW, 700-900 obrotów, napędzić go można falownikiem jednofazowym ok 2 kW.

Gdyby to miała być tokarka produkcyjna, trzeba by dorobić łożyskowanie dodatkowe przy uchwycie, bo by łożyska silnika długo nie pożyły. Ale na pokazy szkoda zachodu.

Mniejszy silnik bez przekładni zwiększającej moment nie pociągnie. No i ma za małą średnicę wału na takie zabawy.

Nie rozumiemy się. Elektrowrzeciono to uchwyt bezpośrednio na osi silnika, w przypadku tokarki oś silnika musi być dość gruba, by wytrzymać przewiercenie na średnicę przelotu uchwytu. Ponieważ i tak masz to zostawić na uczelni, szukaj taniego silnika wolnoobrotowego z osią fi co najmniej 30 mm, tak, byś ją mógł przewiercić na fi 15-16 mm i zostało jeszcze dość "mięsa". Do tego dotoczysz tarczę zabierakową, i masz pokazowe elektrowrzeciono.

Nie spotkałem tanich elektrowrzecion do tokarek - wrzeciono tokarki musi być przelotowe.

Może pokombinuj z dużym silnikiem trójfazowym - przewierć mu wał, i daj na końcu uchwyf fi 80.