Dawno, dawno temu, kiedy tokarki konwencjonalne królowały, takie niezbyt dokładne roboty robiliśmy w poniższy sposób: ,
1. Cięcie na pile pręta na kilka długości detali, powiedzmy na 5 szt.
2. Planowanie końców na gotowo, na 1 końcu nakiełek.
3. Toczenie rowków na gotowo na podpartym wałku do średnicy powiedzmy Φ19
4. Odcinanie wiertłem Φ20 korzystając z nakiełka, najlepiej zamocowanym w imaku, lub w koniku w zależności od ilości i ochoty tokarza.