Z punktu widzenia pracodawcy cieszył bym się że w załodze mam takich ludzi.

Postawa forumowych kolegów zalecających siedzenie cicho jest co najmniej karygodna.

Na twoim miejscu w dyplomatyczny sposób ominął bym bezpośredniego przełożonego (jeśli wiesz że z nim rozmawiac nie warto). Poproś o spotkanie ze swoim pracodawcą nie wdając się w szczegóły.

Dyplomatycznie i z pokorą przedstaw w sposób merytoryczny (fakty + wyliczenia) np. dwa pomysły. Zostaw też furtkę że pracujesz nad kolejnymi. Jeśli padnie pytanie dlaczego bezpośrednio przychodzisz powiedz w prost że chcesz się rozwijać i chcesz by to zostało dostrzeżone co przełoży się na wsparcie tego rozwoju ze strony firmy.

Nie poruszaj kwestii finansowych. Jeśli twoje teorie się sprawdzą i zostaną wdrożone będziesz miał najsilniejszy z możliwych argumentów do rozmów w bliskiej przyszłości.

Kompletnie nie rozumiem strachu przed kolegami. Czy naprawdę pracownik to osoba która chce robi jak najmniej za jak najwięcej?

Nie odbierajcie mi wiary w ludzi.

A jeśli już tak źle jest to czy pseudo sympatia tych ludzi jest ważniejsza od kształtowania swojego losu?