Nie znam poradnika albo książki, coś tam w manualu Macha jest.
Przeglądanie netu, tego forum - dział programowanie i analizowanie kodów.

snajperman-s1 pisze:Do czego służy zapis #6=[[[#12-#11]/#3]/2] - co on wylicza bo nie mogę rozgryźć a dużo zmienia.

A gdzie wstawiasz #6? do "L". Czyli wylicza ilość powtórzeń.
Podstaw wartości zamiast zmiennych? W moim przykładzie, odcinek 200, "gęstość 2 - powinno wyjść 50.
Zamiast zmiennej, możesz policzyć ilość powtórzeń i wstawić bezpośrednio do "L" wartość liczbową, tylko od czego jest komputer?
A jak to liczy?
Najpierw oblicza odcinek do pokonania: (end-start); ponieważ "gęstość" to przesunięcie w osi, więc dzielimy odcinek przez "gęstość". A że pełen cykl podprogramu to dwa ruchy(lewo-prawo), każdy ="gęstość", więc całość dzielimy przez 2.
Można inaczej:
odcinek/pełen cykl - czyli [end-start]/[gęstość x 2].
Najlepsze jest to, że taki kodzik jest łatwo modyfikowalny, można użyć do spawania, plazmy jak Ty albo i np. frezowania.

kamar pisze: No to zrób pod tym kątem dla uproszczenia nawet 45 °
ja nie będę bo mam Cama .

No jaki egocentryk i samolub
To ja mam za CAM'a robić?
Nie pojąłeś idei. Celem tego programu, jako przykładu, nie jest stworzenie uniwersalnego kodu.
Celem jest, aby autor wątku, a może i też inni, którzy nie znają takiego mechanizmu, nauczyli się go. A nie pisali dziesiątki/setki linii kodu.
Jak zrozumieją zasady, nie takie rzeczy będą w stanie napisać.

snajperman-s1 pisze:A ja się teraz doczytałem w instrukcji programowania jakiegoś SIEMENSa CNC w Gkodach że P to ilość powtórzeń a L to numer podprogramu...

Piszesz program na Macha czy Siemensa?

snajperman-s1 pisze: a w P2 juz 4x1mm bez konieczności "zmiany narzędzi"

No i masz zadanie domowe
Piszesz sobie podprogram P2, a raczej O2. Wywołasz go przez g98 P2 Lxx.

snajperman-s1 pisze: tylko jak zapisać prawidłowo po m99 żeby z automatu po zakończeniu P1 poleciał na P2 (dane zmienne po # też muszą być inne)

Nie po m99. To kończy podprogram. Po tym możesz dopisać kolejny podprogram zakończony m99 oczywiście. I ENTER!

Zrób eksperyment - umieść podprogram/y w folderze Macha - subroutines.
W samym kodzie tylko wywołania m98, jedno po drugim. I m30 na końcu.

"zmienne
coś tam coś tam
m98 p1 lxx
tu wpiszesz nowe zmienne
m98 p2 lxx
m30
"

potestuj na sucho

Ale żeście natworzyli
Cieszy mnie, że działa. Nigdy nie sądziłem że i na linuxie moja twórczość pójdzie .
I nie kłóćmy się co lepsze, bo to dyskusja o wyższości świąt .. . Wszystko ma swoje zady i walety

Tak na szybko:
Wywołanie podprogramu ma format m98 Pxx Lxx - i to "P" nie ma nic wspólnego z pauzą. To nr podprogramu który uruchamiasz. A "L" to ilość powtórzeń.
Tak jak np. kody na wiercenie mają swoje parametry - głębokość, wycofanie, stop Z dla złamania wióra, tak tu masz też określony format.

Takie programowanie z użyciem zmiennych to programowanie parametryczne.

kamar pisze:kłopot w tym że jazda ma być po X a zygzak po Y i to można zrealizować tylko obrotem płaszczyzny.

Nie prawda.
Jaki problem zrobić drugi podprogram w osi Y, a zygzak w X.
Zamienić miejscami parę zmiennych, zasada taka sama. Idąc dalej, można i pod kątem, ale tu już trochę więcej kombinacji.

Albo sami to rozpracujecie, albo poczekacie .
Muszę zainstalować Macha na innym kompie, bo ten od maszyny dziś mi świrował i niewiele dało się zrobić.

kamar pisze:W życiu się nie spodziewałem , że ściągnę program z Macha

A cóż w tym złego? Po co wyważać otwarte drzwi. Lepiej korzystać z dobrych wzorców

Trochę rozbudowałeś kodzik - o pachwinę i niepełny zygzak. Tylko czy to ostatnie przy gęstym i wąskim spawie ma znaczenie?

Ciekawe, jak to w pachwinie działa.

Można jeszcze dołożyć ruch w drugiej osi.

I bez złośliwości - Mach'owy kod trochę lżejszy

O1
F#4
g0 x#1 y#11
g1 x[#1+#3] y[#11+#5]
#11=[#11+#5]
g1 x#1 y[#11+#5]
#11=[#11+#5]
m99

Sorki, na kolanie pisane to i błąd ze sklerozy. Masz poprawione. Jutro sam sprawdzę na maszynie.

Z "L" na razie nie kombinuj, niech zostanie jak jest.

Dodane 43 minuty 13 sekundy:

Jeszcze raz , mam nadzieję, że teraz ok.




#1=0 // X start
#2=200 // X end
#3=2 // szer spawu
#4=200 // F
#5=2 // gęstość spawu
#6=[[[#2-#1]/#5]/2]
#11=0 // Y start

g0 x#1 y#11
m98 P1 L#6

m30

O1
F#4

g1 x[#1+#3] y[#11+#5]
#11=[#11+#5]
g1 x#1 y[#11+#5]
#11=[#11+#5]
m99

A pisałeś, że umiesz pisać, tzn. programować
No dobra:

1 - to, co po "//" to komentarz. Czasem Mach krzyczy, że mu nie pasuje. Zamień albo na / komentarz/ albo REM komentarz. Albo i wywal.
2 - Zamiast "?" chyba wiadomo, co wpisać. W zasadzie tu #12 jest zbędne.

3 - powinno być tak, przykładowo:

#1=0 // X start
#2=200 // X end
#3=2 // szer spawu
#4=200 // F
#5=2 // gęstość spawu
#6=[[[#2-#1]/#5]/2]
#11=0 // Y start

m98 P1 L#6


m30

O1
F#4
g0 x#1 y#11
g1 x[#1+#3] y[#11+#5]
g1 x#1 y[#11+#5]
m99

Ważne - po m99 koniecznie ENTER.

4 - "O1" to podprogram nr 1. Podprogramy zawsze oznaczamy literą O, tylko numerki sobie nadajemy.
Takie podprogramy zawsze umieszczamy na końcu, po m30. Można inaczej, ale teraz to nieistotne.

5 - wywołanie podprogramu to m98. P to nr wywoływanego, bo można mieć więcej, L to ilość powtórzeń. W tym przykładzie wylicza się sama . Zamiast L#6 może być L200.

To tylko przykład na powtarzalne czynności, jak napisać krótko i zwięźle.
Do realnej pracy trzeba będzie uzupełnić o kilka rzeczy.
Poradzisz sobie.

kamar pisze:Dołożyć jeszcze "z" to i pachwinę obleci

W teorii tak, jak to jest przy spawaniu nie wiem. Jak się kod trochę przerobi to i po skosie poleci.

kamar pisze:Tak wprowadzane zmienne to były w Machu od zawsze czy to nowe wynalazki ?

Zawsze tak było, proste, no nie , # i nr zmiennej i koniec, "co ta zmienna jest" - w opisie.

Nie znam się na spawaniu , ale prosty program na zygzaczek to kilka linii kodu pracującego w pętli.
Np:

#1=? // X start
#2=? // X end
#3=? // szer spawu
#4=? // F
#5=? // gęstość spawu
#6=[[[#2-#1]/#5]/2]
#11=? // Y start
#12=? // Y end

O1
F#4
g0 x#1 y#11
g1 x[#1+#3] y[#11+#5]
g1 x#1 y[#11+#5]
m99

Wywołanie przez:
m98 P1 L#6

Wrzuć do Macha, potestuj, jak nie mam teraz dostępu do programu.
Powinien działać, poeksperymentuj z danymi, zwłaszcza #3 i #5