Właśnie chodziło mi o to gdzie jest granica dokładności powyżej której nakład pracy jest już nieopłacalny w stosunku do efektu i jak widzę +- 0.02 właśnie taką granicą jest.

Jadę z korbki na starszej maszynie więc szału raczej nie będzie a płytki wzorcowe są na liście zakupów od jakiegoś czasu i pewnie jeszcze na liście powiszą .

Pojawia się jeszcze jedna trudność poza wykonaniem dokładnego rozstawu mianowicie jego pomiar.

Ciekawa metoda wiercenia dokładnych otworów jest w "Poradniku Ś. N. Wzorcarza"
można tą metodą uzyskać rozstawienie +- 0.005. Mniej więcej wygląda to tak:
tulejkę z rozwiertakiem do niej dopasowanym lutuje się do obrabianej płyty i po wykonaniu otworu wiertłem rozwierca się rozstaw osiągany jest poprzez przyłożenie płytek wzorcowych do wałka w pierwszym otworze i tulei rozwiertaka. Mam nadzieję że nie będzie mi to nigdy potrzebne.

Popróbuję jeszcze z głowicą i zobaczę co się da najmniejszym kosztem uzyskać.

Dziękuje za szybkom odwiedź.

Głowice do rozwiercania mam (mikrometryczną) ale muszę sobie dorobić oprzyrządowanie dla mniejszych otworów i to jak sugerujesz stosunkowo sztywną i niedługą.

Najpewniej przyczyną jest długie wiertło po nawierceniu.

Jak dokładnie udaje się wam rozstawić otwory przy wierceniu na frezarce konwencjonalnej?

Pytam o otwory rozwiercane na H7 oraz bez rozwiercania.

Zrobiłem z płytki aluminiowej ser z dziurami i mierzę mierzę i nie jestem do końca zadowolony. Wychodzi mi błąd rozstawienia ok +0.01 dla fi 10 (to jest ok) i rozstawie 120mm oraz ok +0.06 dla otworów fi 18 H7 dla rozstawu 45mm trochę za dużo.

Technologia wykonania: nawiercanie, wiercenie wiertłem pod rozwiertak rozwiercanie, przejazd na drugą pozycję i to samo.

Jakieś porady?