Z braku laku robiło się z metalowego krążka odpowiedniej średnicy dekielek ze stożkową powierzchnią wchodzącą w rurę, i nakiełkiem pośrodku (dużą średnice można zaadoptować ze złomowego koła pasowego, zębatego, albo krążka sztangi do podnoszenia ciężarów, itp), zwłaszcza gdy czoło rury było nieobrobione. Całość dociskało kłem konika.

Można też wykorzystać taki patent kiedy posiadamy drugi wolny uchwyt, także na obrotowym trzpieniu z chwytem Morse'a, przydatny zwłaszcza kiedy średnice rur są różne, i/lub maja nierówne czoło(chwytamy szczękami z a otwór)...