Jeżeli masz tokarkę większa od zegarmistrzowskiej (coś wielkości tsa16 ?? ) z której wykręcisz odpowiednie obroty to w sumie nie masz co kombinować z uchwytem samocentrującym i oprawką z chwytem walcowym. Po prostu bierzesz oprawkę (do tulejek samozaciskowych oczywiście ) na stożku morsa i wbijasz ją bezpośrednio we wrzeciono tokarki (oczywiście wcześniej zdejmujesz uchwyt samocentrujący ) tam gdzie się zwykle wbija kła. W takim układzie teoretycznie rzecz biorąc tolerancje powinieneś mieć taką jaką gwarantuje producent (o ile wrzeciono twojej tokarki jest proste co być nie musi jeżeli na przykład ktoś kiedyś wjechał nożem w uchwyt )

Może to był błąd konstrukcyjny tego modelu albo coś (to jakieś normalne jaja). Tak czy owak przy takich średnicach a w szczególności gdy chce się zastosować węgliki spiekane jako narzędzia to spokojnie 5000 obr/min i więcej by trzeba. Jeżeli ma być to produkcja seryjna to ja bym się raczej zastanowił nad budowaniem tokarki od podstaw ewentualnie szlifowanie profilowe. Jeżeli ma być to produkcja jednostkowa niespecjalnie skomplikowanych rzeczy (np. w zakładzie zegarmistrzowskim ) to bym się nic nie zastanawiał tylko kupił jakąś tokarkę ze znanego portalu aukcyjnego i po zawodach .

Może wystarczyło odpowiednio te łożyska we wrzecienniku smarować albo wyregulować. Fakt faktem że takie tokarki raczej nie sa przeznaczone do pracy ciągłej no ale żeby po kilku godzinach pracy zatarło się łożysko no bez przesady. Nie pracowałem nigdy na tokarce zegarmistrzowskiej (tyle co widziałem w szkole i na znanym portalu aukcyjnym ) ale ta tokarka co miałem w szkole miała dość nie wyśrubowaną rozdzielczość chyba coś koło 0.05 (a może i nawet 0,1 ) co jak na średnice poniżej milimetra to dużo. A jeszcze do jakiej produkcji to potrzebujesz jednostkowej seryjnej ?