To jedyne, co można wywnioskować, że warstwa odwęglona finalnie ma na powierzchni naprężania rozciągające (strukturalne)
i każdy mikrokarb po obróbce, jest miejscem propagacji makroępknięcia. Możesz, to sprawdzić w dwojaki sposób.
Najprościej, to zainkludować próbkę, zrobić zgład i kłuć Vickersem co 0.05 od powierzchni. Wyrysować charakterystykę przebiegu twardości w funkcji odległości od powierzchni i w miejscu pojawienia się przełamania wykresu, będziesz miał pi razy drzwi koniec warstwy odwęglonej.
Będzie, to też informacja technologiczna, ile musisz naddatku zdjąć podczas szlifowania po OC.
Po szlifie wykańczającym, warto zrobić odpuszczanie z obniżoną temperaturą względem ostatniej operacji OC o 20st. C.
Druga metoda oceny odwęgleń, to badanie na aparacie Orsata - ale na, to się raczej nie porwiesz, więc szkoda czasu na pisanie.
Zakładać należy, że wykrojnik jest prawidłowo złożony, nie ma luzu w układzie prowadzenia stempla,
a sam stempel uderza w materiał prostopadle do jego powierzchni i materiał wykrawany,
także jest prawidłowo unieruchomiony w procesie wycinania.

Rolka:

Błąd konstrukcyjny. Dla elementów hartowanych na wskroś, unikamy jak ognia wszystkich możliwych karbów.
Rada - zmienić materiał na 18HGT, nawęglić i prawidłowo zahartować (nie w sposób bezpośredni z temp. nawęglania, i nie z podchładzania).
Nisko odpuścić i problem zniknie. Z zaprezentowanego materiału zdjęciowego, w żaden sposób nie da się wysnuć wniosku, co do winy leżącej po stronie hartowni.

Stempel:

Jak ostrzyłeś ten stempel?
Co zrobiłeś po ostrzeniu?

pavyan pisze: ↑

02 lip 2019, 12:25

To pokazuje ewentualne istnienie pęknięć hartowniczych.

Tak niezupełnie.
Olej hartowniczy trochę penetruje, ale pod warunkiem, że jest ciepły. A to regułą nie jest oczywiście. Tym bardziej w malutkich hartowniach, które nie idą w trybie ciągłym, tylko okresowo.
W dzisiejszych czasach, wykrywanie pęknięć hartowniczych, jest tanie i bardzo skuteczne, za po mocą zestawu zmywacz-penetrant-wywoływacz spawalniczy. Koszty nikłe - skuteczność bajeczna. Zresztą nawet garażowo, lepiej wykorzystać zestaw denaturat - WD-40 - kreda. .....albo na ucho
Tak faktycznie pęknięcia hartownicze są dość łatwe do uniknięcia na pograniczu odpowiednia konstrukcja - technologia OC.

Na kanwie przejrzanych linków, zaproponowanych przez kolegów wyżej, nasuwa się wniosek, który wypływa z analizy pracy różnych małych hartowni. Te wszystkie dane typu: czasy, temepratury, wykresy odpuszczania, itd. są fajne.
Ale najczęściej przyczyną są braki wynikające z niezastosowania się do podstaw opisanych w poradniku hartownika z lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku:

- nieodpowiednie lub brak odprężania,
- złe chłodzenie po odprężaniu,
- źle dobrane chłodziwo,
- źle przygotowane chłodziwo,
- nieodpowiednie gradienty temperatur, czasy dogrzewu,
- narażenie detalu na odwęglenie i utlenienie,
- stabilizacja austenitu szczątkowego,
- wpadnięcie w kruchości odpuszczania pierwszego sortu lub drugiego (akurat nie te gatunki wymienione w wątku),
- i wiele innych,

Co jeszcze trzeba zauważyć w technologii stempli (najczęściej), to że najczęściej odpuszczanie wcale nie jest ostatnią operacją OC.

Ale czymam kciuki, to fajna zabawa.

Rzekłbym, że za***iście FAJNA!

zby długi czas do odpuszczania (po hartowaniu)

W hartowniach usługowych, to problem nagminny, a brak zrozumienia zagadnienia stabilizacji austenitu szczątkowego i wpływ jego właściwej ilości na udarność jest pomijany, nawet przez technologów obróbki cieplnej z wieloletnim starzem.

Autor proszony jest o więcej informacji, najlepiej zdjęcia i charakterystyki jak elementy pracują, jak są obciążone, itd.
Poprosimy również zdjęcie przełomu detalu po pęknięciu, tylko bez dotykania paluchami i bez innych zanieczyszczeń.