Czy odpowiedź jest w postach, tego nie wiem, ale spróbuję na pytanie odpowiedzieć tak:
Uzwojenia faz silnika, z elektrycznego punktu widzenia, są cewkami. Cewka ma to do siebie, że jeśli zasilimy ją jakimś napięciem, to natężenie prądu płynącego przez nią narasta stopniowo od zera do jakiejś wartości ustalonej. Dopiero wtedy jak prąd osiągnie określoną wartość (podawaną zwykle w parametrach silnika, jako prąd znamionowy fazy), moment będzie równy maksymalnemu.
Tymczasem, gdy silnik się szybko kręci, to ledwie prąd w jednym uzwojeniu osiągnie ułamek wartości maksymalnej, już trzeba zrobić kolejny krok, czyli wyłączyć jedną fazę i włączyć kolejną. Więc im szybciej silnik się kręci, tym mniejszą wartość osiąga natężenie prądu i tym samym tym mniejszy jest moment.
Właśnie dlatego sterownik jest zwykle zasilany dużo większym napięciem, niż napięcie znamionowe silnika. Większe napięcie to szybszy wzrost prądu w uzwojeniach, tym samym większy moment przy danej prędkości. Nie eliminuje to samego zjawiska spadku momentu wraz z prędkością, ale umożliwia osiągnięcie większych prędkości.
Oczywiście sterownik dba również o to, by natężenie prądu nie było zbyt duże, gdy silnik kręci się wolno lub stoi w miejscu.
Właśnie stąd możliwość osiągnięcia większych prędkości obrotowych
