Jest gorzej niż było bo teraz każdy może swoje niedoskonałości prezentować dosłownie przed całym światem. Dawniej "wykształceni inaczej" mogli popisać się nowatorskimi pomysłami merytorycznymi i twórczością literacką pisząc list do cioci lub od czasu do czasu jakiś konieczny dokument związany z pracą. Dzisiaj różne fora internetowe, Facebooki, blogi bezlitośnie pokazują to co kiedyś po zakończeniu kontaktów ze szkołą nie było aż tak widoczne

upanie pisze:nie spotkałem się jeszcze żeby ktoś nie wiedział ile centymetrów ma metr

A ja chyba domyślam się skąd zastanawianie się przy tym pytaniu. W zakładach krawieckich "metrówką" nazywa się przymiar w postaci elastycznej taśmy o długości 150 cm kiedy jest nowa. W miarę używania strzępi się a ekstremalnie odpadają metalowe zakończenia i wówczas pozostaje około 148 cm. W stolarniach , na budowach używa się taśm metalowych zwijanych i tu sprawa jeszcze bardziej się komplikuje. Taka "metrówka" może mieć 2m, 3m, 5m, albo nawet 50 m. Zgłupieć można, szczególnie kiedy młody człowiek nigdy nie miał tak naprawdę możliwości i potrzeby użycia któregokolwiek z tych przymiarów. Na widok kamery, słysząc z zaskoczenia pytanie może zapomnieć swojego nazwiska. Przez łepetynę w której dudni pustka po stresującym sprawdzianie przelatują obrazy różnych "metrów" o które przypadkiem się otarł i następuje bezdenna przepaść. Żeby wybrnąć z niekomfortowej sytuacji szczerzy świeżo wybielony u dentysty garnitur i robi zagadkowe miny. Dobrze że chociaż niektórzy mają w sobie resztki wstydu i salwują się ucieczką pod pozorem dowolnej wyższej konieczności. Charakterystyczny głośny długotrwały śmiech jest daniem sobie czasu na pozbieranie myśli, formą samoobrony. Tym dzwon głośniejszy im bardziej pusty w środku...

upanie pisze:Bez podniety, te pierwsze dwa filmy to to są jaja reżyserowane

Niestety, tak jest teraz w rzeczywistości. Lata temu świat obiegła wiadomość, nowina wygłoszona w programie Big Brother przez jedną z jego uczestniczek (Jolę Rutowicz) że równik przecina Polskę i wówczas nawet mój małoletni syn wytrzeszczył oczy ze zdumienia. Nie mieliśmy w naszym środowisku przykładów takiej beznadziejnej pustki intelektualnej więc też pomyślałem że zostało to wyreżyserowane. Lata minęły, syn się ożenił i wprowadził nas w nowe środowisko- otoczenie i koleżanki swojej żony. Teraz odkrywamy obecny świat na nowo i każdego dnia coś mnie zaskakuje. Nauczyłem się koniecznej dyplomacji i nie parskam śmiechem kiedy słyszę rewelacje na które nie wpadliby pierwsi twórcy "tele-tomboli" wymyślający testy/zagadki. Nie śmieję się, zachowuję kamienną twarz jak stary Indianin ale dusza wyje z rozpaczy i przerażenia.

RomanJ4 pisze: A oni przecież kiedyś będą nami rządzić, leczyć, konstruować, czy naprawiać..

Ale mnie nastraszyłeś Dzisiaj już nie usnę

Prawdę mówiąc współczuję młodym którzy dzisiaj "studiują" w (za przeproszeniem) szkołach. Sama ambitna do bólu treść zadania świadczy o poziomie nauczania i wymaganiach. Mój syn też uczył się w technikum (elektronicznym). Gdyby nie to że w odpowiednim momencie zwabiłem go podstępnie do swojej pracowni i równie przebiegle wdrożyłem w różne tajniki, od lutowania i projektowania różności , przez obsługę wszelkich możliwych narzędzi po obróbkę skrawaniem na maszynach to pewnie dzisiaj, jak jego koledzy ze szkoły zajmowałby się przekładaniem towaru w sklepie lub hodowlą pietruszki.