No cóż. Powiem tylko że dziedzina w której pracujesz kolego HAJASZEK, nie jest mi obca. Szukając swego czasu źródła czystych bombek trafiłem do warsztatu rzemieślniczego gdzie zobaczyłem różne ciekawostki i poznałem nieco tajemnic zawodowych. Miedzy innymi własciciel pokazał mi ów przyrząd do badania naprężeń w szkle. Nazwy przyrządu niestety nie pamiętam ale wiem że cała tajemnica tkwi w użyciu światła spolaryzowanego. Za odkrywców i wynalazców przyrządu uważa się http://www.mojaenergia.pl/strony/1/i/80.php Idea wykorzystania światła spolaryzowanego jest też stosowana w mikroskopach polaryzacyjnych Przeczytaj zasadę działania http://pl.wikipedia.org/wiki/Mikroskop_polaryzacyjny Ogólnie wyglądało to następująco: wyrób szklany uzyskany metodą odlewania czy wydmuchiwania był oświetlany lampą zaopatroną w filtr polaryzacyjny. Drugim elementem była tuba zaopatrzona także w filtr polaryzacyjny którym można było obracać wokół osi tuby. Patrząc przez tę tubę na szkło i obracając filtrem można było zaobserwować różne figury i prążki w całym zakresie widma światła widzialnego- od fioletu do czerwieni. Zagęszczenie prążków o określonym kolorze wskazywało miejsca o najsilniejszych naprężeniach, zagrożonych pęknięciem. W stosunku do szkła rzemieślnik także wielokrotnie stosował tę samą metodę odprężania termicznego jaką stosuje się dla elementów stalowych spawanych, czyli wstawiał je do komory ogrzewanej powoli do temperatury bliskiej mięknięciu szkła , po czym następowało równie powolne stygnięcie. Po takim zabiegu dało się zaobserwować powyższym przyrządem znaczące obniżenie naprężeń czyli podwyższenie trwałości wyrobu. Dowiedziałem się także że ten sam gatunek szkła wytworzony w różnych hutach ma wielokrotnie krańcowo różne właściwości. Bardzo złą opinią wśród szklarzy cieszyło się szkło produkcji chińskiej- tanie ale mocno niejednorodne i kruche. Ja też w ostatnim czasie mam do czynienia z bombkami którym znienacka odpadają uszy lub pękają w innym miejscu nawet w trakcie magazynowania w zamkniętym pudełku i stabilnych temperaturach. Czyli są tanie ale do d...y jak wiele wyrobów z tego regionu. Znawcy twierdzą że powodem są lokalne surowce używane do odlewania szkła. Po prostu skład chemiczny jest nieco inny i to wystarczy. Powinni pozostać przy porcelanie dla wytworzenia której mają genialne surowce a szkło sobie zwyczajnie odpuścić.

Masz rację oczywiście kolego grzegorz1965, że należałoby bombkę wprawiać w ruch obrotowy, laser umocować nieruchomo a poruszać tylko jego soczewką dla zapewnienia stałej odległości między soczewką a powierzchnią bombki. No i że nie ma potrzeby dodatkowo montować żadnych luster. To wszystko to są kosmetyczne szczegóły. Większym problemem jest kruchość cienkiej skorupki szklanej i wielu powodów żeby się rozsypała. Jednym z powodów są naprężenia termiczne uwięzione w szkle po jego uformowaniu. Dopóki bombka jest cała jakoś to się trzyma, choć nie zawsze . Kiedy naruszy się ciągłość powierzchni to zagrożenie pęknięciem rośnie. Im bliżej końca cięcia tym jest trudniej bo dwie rozdzielane części całości zwykle poruszają się względem siebie i mimo wymyślnych sposobów mocowania trudno nad tym zapanować. Rozkład naprężeń w przezroczystym szkle ciekawie wygląda oglądany w świetle spolaryzowanym w specjalnym przyrządzie stosowanym przez niektórych szklarzy zajmujących się na przykład szkłem laboratoryjnym.Przy nacisku kolory (interferencja) odwzorowujące naprężenie dosłownie tańczą w przekroju szkła i pokazują miejsca najbardziej narażone destrukcją.

Kolego HAJASZEK, nie przerażaj się tak barierami. Robiłem kiedyś taki układ nadążny za tańczącą jak kiełbasa krzywą bombką która obracała się na osi. Schematu całości już nie mam ale jako barierę optoelektroniczną wykorzystałem jakieś diody LED emitujące podczerwień ( z pilota od TV) i fototranzystor wydłubany z czujnika szczelinowego. Sygnał z fototranzystora trzeba doprowadzić do poziomu TTL Można wykorzystać na przykład ten układ z galerii LEOO

Zatem takie dwa zestawy (fotoelementy+wzmacniacze) stanowią podstawę czujnika czyli emitują światło i odczytują sygnały z fototranzystorów. Teraz potrzebny jest jeszcze jakikolwiek układ cyfrowy kombinacyjny (choćby zbudowany na bramkach TTL) który z sygnałów pochodzących z powyższych dwóch wzmacniaczy stworzy sygnały Step, Dir i Enable dla jednego silnika krokowego . Ten silnik będzie się kręcił w prawo lub lewo żeby wciąż jedna ścieżka bariery była zasłonięta powierzchnią bombki a druga stale odsłonięta. Silnik oczywiście ma napędzać jakiś ruchomy element na którym ma się wozić cały zestaw fotoelektryczny i soczewka skupiająca lasera,

Bombka jest okrutnie niesymetryczna ale można temu zaradzić stosując czujnik typu bariera fotoelektryczna czyli na ruchomym elemencie napędzanym choćby silnikiem krokowym zamocować diodę LED i fototranzystor.Kiedy droga światła od diody do fotoczujnika zostanie przerwana przez powierzcnię bombki to silnik oddali ten ruchomy element- tak w skrócie. Lepiej jest zastosować dwie bariery foto a układ elektroniczny powinien wówczas pilnować żeby jedna była stale odsłonięta a druga zasłonięta. W ten sposób uzyskuje się stały dystans od powierzchni bombki z dokładnością równą odległości między dwoma barierami. W przypadku lasera CO2 też będzie to raczej potrzebne bo żeby energia lasera była zdolna do destrukcji szkła trzeba ją ogniskować soczewką. Zatem soczewkę trzeba przemieszczać wraz z nieregularnością bombki tak żeby ciągle jej odległość od powierzchni szkła była równa ogniskowej.