Dziękuję koledze AndrzejJS - tak szczegółowego opisu się nie spodziewałem.

Dla autora wątku to rzeczywiście ciekawy pomysł zastosować wkładki rurowe do usztywnienia.
Taka rura do rury to dość dobra powierzchnia do przyklejenia dla klejów "objętościowych".

Dzięki, już łapię jak wygląda "dystrybucja" próżni. Na 7 zdjęciu widać, do których miejsc doprowadzona jest próżnia rurami dystrybucyjnymi. Początkowo myślałem, że te rury fi wew. 25mm mają dodatkowe otwory boczne odpowiednio rozmieszczone na całej szerokości. Z punktu widzenia oporów przepływu nie ma jednak takiej potrzeby przy dławieniu na powierzchni stołu.

Jaka była średnica otworów w stosunku do średnicy rury doprowadzającej próżnię?

Bardzo słuszna uwaga, że gdy konstrukcja jest spawana należy wykorzystać możliwości spawania, a nie jedynie naśladować odlewy. Przy klejeniu rzeczywiście można wykorzystać większe płaszczyzny blach i gięcia usztywniające.

Tutaj dla dobrego sklejenia (jak najcieńsza warstwa spoiwa) potrzebne jest zachowanie równoległości i płaskości, a nie jedynie szorstkości. Piaskowanie jest ok. pod warunkiem, że mamy "idealnie" płaskie powierzchnie ale wcale nie jest najlepsze.

Pewnie będzie dużo roboty z przygotowaniem płaszczyzn klejenia.

kamar pisze:Ja jednak poczekam aż skleją jakiś most

W programie Sonda pokazywali już taki lekki sklejony z rurek mostek. Można go było wygodnie przenieść w dwie osoby ale wytrzymywał obciążenie dużo większe. To w tym odcinku powiedzieli, że klej najlepiej trzyma, gdy go prawie ni ma. Rurki były mocowane w obejmach z użyciem kleju jednak nie tak zwyczajnie tylko ta obejma była ściskana - Klej wypływał zostawało go bardzo niewiele, a połączenie uzyskiwało bardzo dużą trwałość. Przy próbie zrywania rurka pękała w środku, miejsce klejenia wytrzymywało.