Ten mniejszy otwór to właśnie przeciągadło, taką rurkę wprowadza się
kolejno do coraz mniejszych otworów takego przeciągadła. Przeciągadło
najczęściej wygląda to w postacii płytki z odpowiednio twardej stali z kilkudziesięcioma
takimi otworami. Te otwory są odpowiednio ukształtowane, stożkowa część
przechodzi łagodnie w cylindryczną. Materiał rurki (albo drutu) jest zgniatany
w tej części stożkowej. Tąką rurkę po przeciągnieciu przez
kolejny otwór trzeba nieco spiłować na końcu żeby ją można było włożyć
w kolejny. To oczywiste że tylko zewnętrzna powierzchnia rurki ma kontakt
z przeciągadłem a wewnętrzna jest rezultatem tej obróbki plastycznej i ten rezultat
jest bardzo równy i dokładny wymiarowo a jedyną stroną negatywną jest
jego matowa powierzchnia. To miałem na myśli pisząc poprzedni tekst.
Dokładniej i prościej nie potrafię tego opisać. Takich prostych małych
przeciągadeł używa się między innymi w złotnictwie i jeśli to kolegę interesuje
to najłatwiej można obejrzeć ten proces właśnie u jakiegoś złotnika.
Wtedy wszystko stanie się jasne.
Z pozdrowieniami, AndrzejJS

Proces przeciągania jest bardzo stabilny i przewidywalny.
Używa go się na codzień w przemyśle.
Takie małe przeciągadła używają również złotnicy.
Po wielu przeciąganiach powierzchnia otworu w rurce
jest nieco matowa ale bardzo równa.

Może jednak prościej by było zrobić to z dwóch części
bo te otworki nie muszą być przecież okrągłe.
Wtedy możnaby naciąć na jednej powierzchni rowki
trójkątne i zamknąć je drugą powierzchnią.
Mogłyby to być dwie powierzchnie stożkowe,
zewnętrzna z rowkami i wewnętrzna, zamykająca.
W ten sposób nie ma prawie granicy w zmniejszaniu
przekroju tych otworków.
Zaletą tego ostatniego rozwiązania jest bardzo łatwe
czyszczenie takich otworków, po prostu rozbiera się
to na części i myje.
,,Normalne'' otworki będzie o wiele trudniej utrzymać
w czystości.

Pozdrawiam, AndrzejJS

Witam, problem jest interesujący. Ktoś już pytał tu na forom o podobne rzeczy.
Osobiście spróbowałbym zacząć od rurki mosiężnej, grubościennej np.
o średnicy zew. 5 mm a otworze 2 - 3 mm i używając przeciągadeł
zmniejszałbym jej zewnetrzną średnicę stopniowo wyżarzając ją często.
Kiedy otworek w rurce osiągnąłby średnicę poniżej 0,1 mm zewnętrzna
średnica powinna w dalszym ciągu mieć od jednego do paru mm.
Wtedy możnaby pociąć tę rurkę na odpowiednie odcinki i wlutować
je w wywiercone otwory. Cały czas trzeba pamiętać o czysczeniu
otworka podczas przeciągania i wyżarzania, żeby nie zawalcować
zanieczyszczeń.

Tak się składa że kiedyś byłem zmuszony zrobić takie mikroskopijne rureczki
z bardzo specjalnego metalu i wtedy zwijałem pasek blaszki w rurkę o śr.
4 mm i długości 80 mm a następnie lutowałem szew i na przeciągadle
zmniejszałem jej średnicę zew.do około 1 mm. Nie było z tym żadnych problemów.

Pozdrawiam, AndrzejJS