Od prowizorki do prowizorki czyli zbieranie i zużywanie przydasi.
Kupiłem 4 koła od samochodu "Nissan Almera I. Opony Dębica Passio 2 w rozmiarze 175/70R13 mało zjechane. Koła na felgach stalowych z rozstawem otworów 4x100x59". Zaleta tego rozstawu otworów pod piastę jest taka, że wystarczy na jedno koło dać dwa gotowe łożyska samonastawne UCF205, pół metra wałka 25mm i już jest oś. Tylko poskręcać i gotowe. Tak sobie wymyśliłem klikając na "licytuj". Pomysł kosztował mnie to 200zł w 2015.
Do czego mi te koła były potrzebne? Transport na małe odległości. Opowiem pół historii tylko o dwóch kołach, które pracowały w rozstawie tak aby mieściły się w drzwiach, czyli mniej niż 80cm.
Miałem trochę starych słupów betonowych do przewiezienia w inne miejsce. Dałoby radę taczką ale wybrałem inną metodę. Do osi dokręciłem dwie deski, najeżdżałem na leżący na ziemi słupek. Podwiązać liną z jednej strony, podwiązać z drugiej i jak jamnika na smyczy przewoziłem sobie słupek za słupkiem w odpowiednie miejsce. Taka prowizorka pod jedną robotę.
Potem znów trafiła się inna robota transportowa, więc dorobiłem uchwyt ze starej kosiarki, na wierzch blachy ograniczające żeby mi to co ładowałem teraz na wierch nie spadało. Kolejnym razem przydało się to do transportu desek. Taczką w pojedynkę byłoby niewygodnie. Prowizorka zrobiła swoje i czekała na kolejne unowocześnienia.
Następna zmiana była na jeszcze cięższą robotę. Dłużyce które pociąłem na krótsze kawałki na tyle żebym dał radę podnieść jeden koniec. Zespawałem coś co już można nazwać wózkiem transportowym. Z rozbiórkowych profili 30x50 i 30x30. Takie przydasie czekające na swój moment. Wymyśliłem sobie przy tym, że ten wózek może również pełnić rolę dźwignika do podnoszenia tych dłużyc. Podjeżdzam wózkiem do dłużycy jednym końcem dźwignika i naciskając na dźwinię po drugiej stronie mogę unieść dłużycę. Gdyby oba końce dźwigni były w jednej linii byłaby to dźwignia mało użyteczna o zbyt małej wysokości podnoszenia. Ustawiłem oba ramiona pod takim kątem, że gdy uchwyt wózka podnosiłem na wysokość głowy, krótszy koniec sięgał do ziemi. I tak powstał wózek transportowy-dźwignia.
Poprawek ustawienia kąta nie było, ale dospawałem później jeszcze dodatkowe poprzeczki i z przodu dokręciłem ze śrub kły, żeby ciężkie drewno nie zsuwało się podczas podnoszenia. I znów robota została zrobiona.
Wózek zmierzył się też ze murowaną ścianą jako taran:
Dziś przyszła kolej na kolejną zmianę. Dospawałem dwa kątowniki łączące ramiona dźwigni, tak aby na nich i ponad kołami przykręcić paletę 80x120 ze sklejki. Dorobiłem podpórkę i wyszło coś przypominającą indyjską rikszę-platformę:
W końcu, po tylu latach, udało mi się w sprawach transportowych osiągnąć poziom rzemieślników hinduskich.
Tylko tylko, że zrobiło się to już takie ciężkie, że przydałby się już jakiś napęd elektryczny żeby dało się rozpędzić do 4km/h.
Czy jest sens tak się zamęczać różnymi prowizorkami i ich przerabianiem? Nie wiem, nie interesuje mnie kupowanie dziwadeł które ktoś inny wymyślił. To już jest wkraczanie w rozważania filozoficzne o życiu, potrzebach twórczych i... ???
