grynszpan, kotlarstwo i dawne techniki

tristar0 pisze:nie sadź

To już było Jest tyle innych ciekawych roślin konsumpcyjnych, że nie trzeba się powtarzać:


Wapnowałem stary ceglany mur oraz deski. Na olejowanych deskach wyszła szara powłoka z plamami brązów, szarości i tylko miejscami białe. W sumie jest jaśniej i o to mi chodziło. Mam jeszcze kawałek muru na którym chcę zatrzymać proces wietrzenia. Wiem, że do wapna coś jeszcze dodawano. Zgadując że może to być:

1. klej kostny lub coś ze zsiadłego mleka, np. twaróg.. chodzi o kazeinę. Tylko te produkty łatwo pleśnieją, wapno to pewnie niweluje ale nie znam proporcji. Czy kopę jajek na dół wapna, czy ścierkę twarogu z kanki na koryto murarskie (nie dłubanka z pnia tylko koryto sklecone z desek i z uchwytami aby dało się przenieść we dwóch).

2. szkło wodne. Do suchego pomieszczenia mógłbym zaryzykować, tak jak zrobiłem z betonem na podłodze. Z przyspieszaną szkłem wodnym zaprawą też już się bawiłem. Tylko do bielenia ściany musiałaby to być bardzo mała ilość, gdyż:

Tynki, w których jednym z materiałów wiążących jest wapno są jedynymi z efektem samoleczenia mikropęknięć (pojawiają się w tynku np. w wyniku odkształceń termicznych budynku). A jeśli mur uległ zawilgoceniu to tynki powinny pozwalać na usunięcie wody z podłoża. I również w tym procesie wapno odgrywa niezmiernie istotną rolę.

Wiekowe, kilkusetletnie budynki, kościoły, zamki, ratusze miejskie zachowane do dzisiaj w bardzo dobrym stanie przeczą tezie, że tylko mało nasiąkliwe cegły i mało nasiąkliwe zaprawy zagwarantują trwałość konstrukcji murowej....
Jeśli nawet mur zamoknie w deszczu, to wilgoć jest z niego szybko usuwana przez spoiny, które łatwo transportują ją na powierzchnię muru. Woda nie tylko nie ma czasu na rozpuszczenie soli, ale i na poczynienie większych spustoszeń w murze. I oto w tym wszystkim chodzi.
https://bzg.pl/poradnik/artykul/wykwity ... h/id/13812

3. można dodać "gruntu". Tą metodą malowałem szyby szklarni aby powłoka była trwalsza. I tak samo w przypadku drzewek w sadzie. To mi jakoś nie podchodzi - grunt to zbyt nowoczesny materiał.

4. Gdzieś tam na jakimś filmie widziałem dodawanie soli kamiennej do bielenia wapnem. Nie wiem jaki to ma wpływ na powłokę ale znalazłem wzmiankę o tym tutaj:

W okresie zagrożenia - na wezwanie obrony cywilnej – w budynkach gospodarczych, w miarę potrzeb, należy:
- uszczelnić sufit warstwą z gliny, cementu lub wapna (2 wiadra wapna gaszonego, wiadro wody, 2 kg soli kuchennej) oraz zasypać piaskiem lub żwirem, część okien zamurować cegłami lub obić deskami z obu stron i wypełnić ziemią (torfem, trocinami)
Źródło Gmina Grajewo - Obrona Cywilna

Co daje dodanie soli? Chodziło o zmniejszenie pylenia i użycie produktu, który jest dostępny w każdym gospodarstwie? Kto to może wiedzieć?

5. No i jeszcze jest uniwersalny olej lniany. Do drewna i na klepiska... ale czy do bielenia drewna też się dodaje? Nie wiem.

6. Tak jak nie wiem czy też mydło malarskie może być przydatne. Dawniej drewniane domy myto mydłem i bielono ale też przepisu nie znam. Gdzieś tam w pamięci kołacze się opis wiejskiej tradycji w mycie domów dwa razy do roku... ale gdzie to było, nie wiem... Pamięć fikołkuje informacje... co z czym?



Kiepski ten internet albo nie potrafię już w nim szukać. Trzeba zajrzeć do starych poradników gospodarskich i dalej eksperymentować...

Do bielenia wapnem dodawano też szare mydło(strugane lub lepiej w płynie) by nie pyliło i wycierało się, oraz niewielką szczyptę ultramaryny (naprawdę niewielką by pomalowana ściana nie przybrała koloru denaturatu ) by nie żółkło od słońca...

A cóż to za ciekawa roślinka bo z botaniki to raczej mi w życiu nie poszło

Dodane 1 minuta 29 sekundy:

RomanJ4 pisze:, oraz niewielką szczyptę ultramaryny (naprawdę niewielką by pomalowana ściana nie przybrała koloru denaturatu

też słyszałem że dodawano żeby biel była wyraźna.

Chwast jednoroczny jadalny do sałatek o mięsistych łodygach, drobnych liściach i niepozornych małych żółtych kwiatkach.

pitsa pisze:Chwast jednoroczny jadalny do sałatek o mięsistych łodygach, drobnych liściach

to się je czy łyka popijając czymś mocniejszym , bo narobiłeś mi smaku

Jak masz fantazję na coś mocniejszego to ktoś ci zabroni?
Jem teraz czereśnie z nalewki. Za mocne. Gorsze od piwa. Bardziej smakowałby mi tatarak.. ale najpierw musiałbym go posadzić w moim rowie. Tatarak jest dość nietypowy w smaku i trudno kogoś namówić na taką przekąskę w podróży. Warto znać różne dawne i dzikie smaki. Bezpieczne są takie jak np. młoda lebioda ale surojadki w lesie na surowo nie zjem, tak jak dawniej z ojcem na grzybach sobie podjadaliśmy... jestem ostatnim z rodu pamiętającym ten praktycznie nijaki smak.

Piłem nalewkę z tataraku nie licząc procentów bo było koło 70 Volt to smak bardzo przypominał mi imbir choć bardziej wyrazisty ale nalewka była pyszna.

pitsa pisze:Jem teraz czereśnie z nalewki

tylko czereście czy inne pestkowce nie mogą zbyt długo się moczyć bo powstają cjanki i to bardzo trujące podstawiają tlen w hemoglobinie i można fiknąć nawet bez ostrzeżenia .

Pokost lniany sie dodawało do wapna, my tak kiedys chate pomalowalismy, biały kolor trzymał przez 20 lat.

Tak też podejrzewałem, że dawniej mógł być używany olej lniany do bielenia. Zatem następne malowanie z użyciem pokostu.
Taką ciekawostkę parę dni temu znalazłem:

Mięciutkie wapno gaszone w świeżo wykopanych drenach. Jeden dół z wapnem był ponad 30 metrów od tego miejsca gdzie dokopałem się do drenów. Może był jeszcze inny dół? Wygląda to jakby linia drenażowa kiedyś została naruszona i spłynęło w nią wapno.
Wcześniej widywałem na polu kawałki drenów i podejrzewałem, że te pola były meliorowane. Teraz mam konkret, wiem w jakim kierunku były prowadzone dreny. Skoro w tak dobrym stanie są te dreny to wciąż działają. Ale czy są jeszcze potrzebne? U ojca na pochyłym polu były potrzebne bo woda wypływała na powierzchnię. Ojciec kopał rowy, a ja ogławiałem wierzby i znosiłem gałęzie do ułożenia na dnie rowu. Do stawu cały czas wypływała mała strużka wody.

Najwiekszym dowcipem było znalezienie rur drenowych na terenie "archeologicznym" przy kopaniu jakiejs dziury wraz z obecną panią archeolog.