Dziękuję za uzupełnienie informacji. Na chwilę obecną próbki z różnymi proporcjami Akfanilu 50 (normalnie stosuje się 1:2 w stosunku do żywicy Epidian 5) powiedziały mi że nadal jest to optymalna proporcja. Wydłużył się znacznie czas reakcji która też przestała być widocznie egzotermiczna. Ogólnie powinno to ułatwić operacje związane z mieszaniem kompozycji i wypełnianiem formy. W każdym razie próbki są twarde i sprężyste.Nie są tak kruche jak czasem zdarza się przy Z-1. Tym właśnie urzekł mnie Akfanil kiedy przed laty zacząłem go używać. Z piaskiem jeszcze nic nie robiłem. Na razie dosuszam go na piecu CO. Akfanil nie jest tak wrażliwy na wilgoć jak Z-1, w każdym razie nigdy nie zauważyłem złego zachowania przy zmianach wilgotności powietrza, co przy używaniu Z-1 zdarzało się. Próby wykonywałem z żywicy Epidian 53 bo ta jako pierwsza wpadła mi w ręce. Do Epidianu 5 jeszcze się nie dokopałem Epidian 53 jest zresztą trochę wygodniejszy w użyciu z racji niższej lepkości. Ponieważ ostatecznie moje próbki się utwardziły, wstąpił we mnie optymizm i przystąpiłem już do rzeźbienia formy do odlania korpusu. Nie mam czym zmierzyć wytrzymałości mechanicznej próbek więc profilaktycznie zrobię korpus mniej filigranowy niż wcześniej zakładałem. Robię tylko jedną sztukę dla siebie więc nie będę oszczędzał na materiałach. Mam na myśli ilość kompozycji żywicznej . Utwardzacz PAC jest jeszcze w drodze dlatego nie mogę na razie zrobić praktycznego porównania własności odlewów.

To jest pomysł Syn który jest elektronikiem młodszej ode mnie generacji ostatnio zaczął intensywnie interesować się mikrokontrolerami. Spróbuję go zaagitować żeby wiedzę teoretyczną sprawdził na tym polu. To jednak trochę potrwa wiec i tak pierwszy atak "podziwu" będę musiał przyjąć na klatę. W ploterze kreślącym mam serwa i rzeczywiście działają cichutko. Czasem trochę popiskują ale to dlatego że ten ploter stał się jednostką napędową dla innego wyczynu mojej dążności do udziwniania świata i bywa że naprężenia na drodze przekazywania napędu dalej, nie pozwalają stanąć silnikowi w miejscu dyktowanym przez transoptory. Wystarczy puknąć palcem gdzie trzeba żeby rozładować to naprężenie i uspokaja się. Kiedy stwierdzam że pukanie staje się zbyt częste, wówczas pomaga kropelka oleju. W tym nowym dziecku myślę że nie powinno być tak źle. Waga kompozytu i inne jego cechy powinny znacząco tłumić ochotę maszynki do donośnego śpiewania. To zresztą jest konieczne bo za ścianą rezydują czujne uszy sąsiadów.

Dzięki za słowa otuchy. Na ogół jestem optymistą i też liczę na mały sukces. Tym bardziej ze moje próbki z Akfanilem nabrały wigoru i już w końcu stwardniały. To zachęciło mnie do poczynienia kolejnych kroków zaopatrzeniowych i myślę że wkrótce zacznę już "rzeźbić" wymarzoną maszynkę. Oj będzie się działo a ja będę musiał znowu ćwiczyć uniki bo moja lepsza połowa jest wyjątkową "pasjonatką" moich wynalazków. Między innymi dlatego zdecydowałem się na beton żywiczny. Dodatkowy worek piasku czy karnister z jakąś miodową mazią koło domu lub w piwnicy nie wpada tak w oko jak pospawana konstrukcja stalowa bądź bliżej nieokreślony mebel z kształtek drewnianych. Ma być małe, w miarę kompaktowe (do zamknięcia w walizce) i w kolorze nie rzucającym się w oczy. Trudniejsze chwile wietrzę kiedy ruszą silniki i pojawi się podejrzany dźwięk Nie ma co się jednak martwić na zapas.

Tak, czytałem o tym sporo na tym forum. Pompy próżniowej używam do wykonywania drobniejszych przedmiotów z żywic a także przy pracach z silikonem. Przed ostatecznym zalewaniem formy zmajstruję na prędce wibrator zanurzeniowy. Miniaturę takiego używanego do betonów. Myślę że powinien się sprawdzić. Gdybym chciał wibrować całą formę to obawiam się przemieszczania różnych planowanych insertów. Zresztą z odlewaniem różności z wszelakich materiałów, od gipsu począwszy mam już wiele doświadczeń. Zawsze staram się możliwie najlepiej usunąć z masy powietrze. Przy przedmiotach dekoracyjnych ospowata powierzchnia nie dodaje uroku a powietrze wewnątrz osłabia (chyba że jest to powietrze w płucach) W tym konkretnym przypadku, ponieważ z góry zakładam ze interesuje mnie obróbka "mydła" to akurat względy wytrzymałościowe nie muszą być tak wyśrubowane. W ostateczności wadliwy korpus frezarki ustawię w ogrodzie i obsadzę bluszczem

Jak w sejmie- przy kolejnym czytaniu ulotki produktu dopatrzyłem się że PAC używa się w proporcji 60-100% wagowo w stosunku do żywicy czyli szerokie widełki. Po tak soczystych informacjach nie pozostało nic innego jak zamówić próbkę co zresztą przed chwilą uczyniłem. Jeszcze raz dziękuję. Punkcik dodany o wynikach walki ze starością poinformuję kiedy bitwa zakończy się jakimiś efektami.

Dzięki za podpowiedź. Ta moja żywica co prawda jest już "pełnoletnia" więc dużo bardziej wiekowa od Twojej ale bywa że młody amator potrafi namówić do grzechu emerytkę. Warto spróbować, szczególnie że żywicy mam jednak trochę więcej niż słoiczek od dżemu.
Kupię trochę tego utwardzacza do prób. Szczególnie urzekł mnie w nim długi czas żelowania. Do odlewania kształtek z betonu żywicznego to spora zaleta. Okazało się dzisiaj że wczoraj odlane próbki które całą noc leżały na kaloryferze jakoś się wstępnie utwardziły. Może nie wszystko stracone. Niech jeszcze się wygrzewają i zobaczymy. Nie zależy mi w tej chwili na specjalnie dużej wytrzymałości mechanicznej, wystarczy że w końcu zesztywnieje na tyle żeby się nie uginało pod paznokciem i nie płynęło dalej bo wszystko się zwichruje. Chcę ten materiał wykorzystać do odlania korpusu maszynki do obróbki wosków. Jak duży błąd dozowania jest do przyjęcia według Twoich doświadczeń? Mam co prawda wagę ale w ferworze walki wszystko się może zdarzyć

[ Dodano: 2011-11-18, 12:44 ]
Trochę zaniepokoiła mnie informacja że utwardzacz PAC stosuje się do połączeń elastycznych takich jak połączenie cienkich blach lub gumy z metalem. Czy w takiej sytuacji nadaje się do tworzenia kompozycji betonu żywicznego (z piaskiem kwarcowym) z której mają powstać sztywne formatki?

Ta moja żywica epoksydowa akurat wyglądu ani lepkości zupełnie nie zmieniła. Ponadto była przechowywana w schowku wewnątrz domu mieszkalnego o dość stabilnej dodatniej temperaturze. Stąd moje zaskoczenie że tak osłabła. Wiem że Z-1 jest higroskopijny i po zawilgoceniu powoduje lepkość powierzchniową utwardzonych kształtek. To było baaardzo niewygodne przy produkcji dla której zaopatrzyłem się lata temu w żywice dlatego do utwardzania używałem Akfanil 50 któremu wilgotność powietrza widocznej krzywdy nie wyrządzała. Niestety minęło dużo więcej niż gwarantowany rok. Także nie jestem chemikiem a ekolodzy zaszczepili we mnie jak widać błędne przekonanie że tworzywa sztuczne są niezniszczalne. Brutalna prawda jest trochę inna- nawet złoto rdzewieje

Ot przykrość. Nie dość że nie będę miał pożytku to jeszcze poniosę koszty utylizacji. Tym razem chomikowanie nie wyszło mi na dobre. Dziękuję kolegom za kondolencje a teraz w samotności poddam się żałobie. Pozostając wszelako czujnym na ewentualne odwiedziny wątku przez jakiegoś szamana czy innego uzdrawiacza

Witam. Mam w zapasie pewną ilość żywicy epoksydowej Epidian 5, Epidian 53 oraz utwardzacza do tych żywic Akfanil 50 Przechowuję te specyfiki szczelnie zamknięte w plastykowych kanistrach już parę ładnych lat. Ostatnio chciałem coś odlać z betonu żywicznego i okazało się że mieszanka żywicy z utwardzaczem straciła pierwotną reaktywność. Czy ktoś z szanownych forumowiczów ma wiedzę co się dzieje z żywicą w czasie, na czym polega jej starzenie albo może zna sposób jak przywrócić jej pierwotną krzepę?. Wykonałem dzisiaj jeszcze raz próbę przy różnych proporcjach żywicy do utwardzacza a także użyłem nieco młodszego utwardzacza Z-1. Odlewy tkwią w foremkach (zakrętkach od słoików) w ciepłym pomieszczeniu już godzinę i nic. Czy mam w tej sytuacji znaleźć odpowiedni sposób na jej unicestwienie i zapomnieć? A może jest utwardzacz który namówiłby jeszcze tę moją staruszkę do ożycia? Na pewno nie jest zawilgocona bo leżakuje w dość stabilnych warunkach temperaturowych i jak wspomniałem jest szczelnie zamknięta.